Առեղծվածային կերպար էր..
Դանիայում ծնված.. մեծացած երիտասարդ աղջիկը` Կարեն Յեպպեն հեռանալով ծննդավայրից .. հարազատներից մեկնեց անծանոթ ժողովուրդի երեխաներին օգնելու .. '
Փրկելու նրանց ֆիզիկական ու հոգևոր բնաջնջումից
Կամավոր արված ընտրություն թե..
Հայերի հետապնդումների ու համիդյան ջարդերի մասին
Կարենը տեղեկացել է Մարդու իրավունքների պաշտպաններից մեկի՝ Բենեդիկստենի գրքից ( ով Դանիայում հիմնադրել է ՙՀայերի բարեկամների ընկերությունը )
Բենեդիկստենն լինելով իրադարձությունների կենտրոնում, այցելել էր Ուրֆայի Գերմանական Արևելյան Առաքելության որբանոցը։
Իր տեսածի ու որբանոցում պատսպարված 1894-1896թթ համիդյան ջարդերից փրկված հայ որբերի մասին պատմող նրա հեղինակած գիրքը ցնցող տպավորություն է գործում Կարենի վրա։
Կարենն հասկանալով, որ որբանոցը ուսուցչի կարիք ունի։ Հասկանում է, որ հապաղել չի կարելի։ 1903-ին Կարեն ճանապարհ է ընկնում..
Ուրֆայում Կարենն սկսում է սովորեց հայերեն, արաբերեն, քրդերեն և թուրքերեն։ 1տարի հետ լեզուններին տիրապետելուց հետո Կարենը սկսեց մանկավարժական իր գործունեությունը։ Արդեն նա կարող էր շփվել մանուկների հետ
Որոշ ժամանակ անց Կարենն իր սաներին ասում է
''Սովորելը չի բավեր, պետք է նաեւ աշխատել''