Գիշեր

Երգում է քամին, լալիս է նորից, 

Անհույս ու անվերջ մղկտում է նա. — 

Այս մութ գիշերում այնքան կա թախիծ, 

Այնքան տրտունջ ու գանգատ կա հիմա։

Իմ դուռն է ծեծում քամին խոլական, 

Իմ պատերի տակ հեծում է անվերջ, 

Մեղմիվ երգում է մեղեդին լալկան, 

Ոռնում ամայի փողոցների մեջ։

Փախչում է հեռուն թռիչքով անտես, 

Դառնում է անկարծ ճիչով խելագար, 

Ահաբեկում է և կանչում է քեզ, 

Հեծկլտում է խե՜ղճ, անզո՜ր ու տկա՜ր...

Եվ անպատմելի ցավով է լցված 

Այդ երգը անանց հուսահատության.— 

Մթին գիշերում իմ սիրտը խոցված, 

Լացը հուսաբեկ ավերված իմ տան...

Երգում է քամին, լալիս է նորից,

Անհույս ու անվերջ մղկտում է նա. —

Այս մութ գիշերում այնքան կա թախիծ, 

Այնքան տրտունջ ու գանգատ կա հիմա...

Վահան Տերյան